Аспектите на постмодерното раскажување во романите на Лафазановски, Дурацовски и Андоновски

Abstract

Во овој труд ќе дадеме еден кус осврт на постмодерните аспекти на раскажувањето во делата на три современи македонски писатели Лафазановски, Дурацовски и Андоновски. Преку нив ќе се обидеме да се осврнеме на една тенденција во македонското книжевно творештво во која се инкорпорира и усвојува современите текови на светската книжевна сцена, изразени преку постмодерната теориска и книжевна пракса. При тоа, предмет на анализа ќе бидат романите Опишувач на Ермис Лафазановски, Црни пророци на Димитрие Дурацовски и Фрески и гротески на Венко Андоновски, чии автори со својот современ и бескомпромисен дискурс ја поставија основата врз која можеше да се спроведува понатамошниот развој на македонската книжевност на крајот на 20 век. Со тоа македонската книжевност од тој период ја докажа својата зрелост и подготвеност да го преиспита својот канон преку примената на нови методи и искуства.