Монолошката реч на епската песна (врз моделот на македонските народни песни за Болен Дојчин)

Abstract

Овој текст ги елаборира суштинските дистинкции меѓу епските жанрови, како монолошки дискурси, наспрема дијалогичната природа на романот како медиум преку кој се процесуира општествената и културната комплексност. Проучувањето се однесува на идејните и естетските интерференции на современиот роман со моделите, реликтите на народната културна традиција, постапка која во книжевно-теориските дискурси се нарекува „карневализација“ (Бахтин) и која се однесува на пробивот на неофицијалната во повисоката, институционализирана уметност.