Јазична анализа на францускиот препев на „Болен Дојчин“ од Блаже Конески“

Abstract

Поемата „Болен Дојчин“ е една од најсугестивните и експресивно најсилни поетски изрази на Конески. Таа почива врз народната легенда за епскиот херој кој на смртната постела копнее за својот последен херојски подвиг со кој ќе го уништи црниот непријател, спасувајќи ја честа на домот и обезбедувајќи си вредна и достојна смрт. Во суштина, „Болен Дојчин“ претставува алузија на човековата средба со самиот себе, на двобојот со сопствената сенка, со другиот, со антихеројот, на човековиот непокор, но и на неговиот неизбежен пораз. Јазикот кој го користи Конески во поемата маестрално ја дестилира душевната состојба на лирскиот субјект во очудени поетски слики, со мачен, тегобен призвук. Се забележува употребата на народна лексика и лексеми со негативен семантички полнеж, но со силна експресивна моќ, а поетскиот ефект дополнително е засилен преку разновидните стилски фигури. Имајќи ги во предвид сложените јазични и естетски обележја на поемата, наша цел во овој труд е да направиме опсежна анализа на нејзиниот препев на француски јазик. Покрај формалната структура, анализата ги опфаќа фонолошкото, морфолошкото, синтаксичкото, семантичкото и лексичкото рамниште на поемата, како и стилските изразни средства кои се среќаваат во неа. Преку анализата, ќе провериме дали и во колкава мера препејувачите успеале да постигнат еквиваленција помеѓу оригиналот и препевот, односно да го пренесат автентичниот поетски сентимент од изворниот во целниот јазик.