Трауматизација и анксиозни растројства

Abstract

Траумата во детството е главен предиспонирачки фактор за формирање на симптоми на анксиозноста во зрелоста, како и развој на анксиозни растројства. Траумите вклучуваат физичка злоупотреба, емоционална злоупотреба, сексуална злоупотреба, запоставување, изложеност на семејно насилство, злоупотреба на родителска супстанција и напуштање. Доживувањето на траума во детството може да ги предиспонира луѓето да развијат симптоми на анксиозност и анксиозни растројства, поради поврзаност со непредвидлива средина од детството, промени во перцепцијата на физичките сензации и промени во структурата и функцијата на мозокот. Постојат докази дека промените во нервниот систем поврзани со детската траума доведуваат до хронична хипербудност на физичките сензации. Луѓето кои доживеале траума во детството е документирано дека имаат промени во мозокот и нервниот систем кои можат да бидат долготрајни. Една од овие промени е поголема или хиперактивна амигдала. Исто така и растењето во непредвидливо опкружување е еден од највлијателните фактори во развојот на анксиозните нарушувања. Овие деца прераснуваат во возрасни кои постојано ја проценуваат нивната околина и одговорите на другите луѓе во однос на можна опасност. Тие може да бидат загрижени ако некој не реагира доволно брзо или да го предвидуваат најлошиот исход од секоја ситуација, што води до развој на анксиозни растројства.