Стабилност на постојни хидројаловишта при надвишување со узводен метод на градба

Abstract

Потребата од обезбедување дополнителен волумен за депонирање јаловиштен материјал, неопходен за редовно работење на рудниците во услови на просторно ограничување, ја актуализира надградбата на постојните хидројаловишта. Надвишувањето на постојните јаловишни брани, со методот на узводна градба на нова јаловишна песочна брана над постојното таложно езеро, е хетерогена геосредина која е подложна на ликвифакција при статичко и динамичко (циклично) оптоварување и затоа тие се хидроградежни конструкции со најголем ризик за стабилност. Ваквото надвишување се карактеризира со детални геотехнички испитувања на теренот и со софистицирани конструкциски анализи. Тие се илустрирани во овој реферат со резултати од истражувањето на стабилноста (во статички и во динамички услови) на надвишувањето на постојната свртувачка камено-земјена брана со глинено јадро, со јаловишна песочна брана над таложното езеро на хидројаловиштето Тораница, Крива Паланка, Република Северна Македонија.