Религиозниот феномен и сеќавањето во теоријата за светото како основа на религијата

Abstract

Текстот истражува една од теориите за религијата според која светото се смета за нејзин основен и централен елемент. Примордијалните религии и посложените монотеистички системи постојано ја реактуализираат иницијалната светост на светот преку нивните митски и ритуални правила на религиозниот култ. Во текстот се посочени идеите за ритуално повторно поврзување со тотемот како свет предок и се споменати некои гледишта за пијакуларното жртвување. Приморди-јалното разбирање на времето е покажано преку концептите за онтолошки супериорен почеток на светот и повторувањето на космогонијата.