„Работата од дома“ и предизиците по даночното право

Abstract

Иако познат и распространет долго пред 2020-тата година, пандемијата COVID-19 го реафирмираше концептот на работа од дома. Во пандемискиот период, владите ширум светот презедоа низа мерки и приспособувања, главно во областа на трудовото и даночното право, со цел заштита на здравјето и безбедноста на нивните граѓани при работа. Но, како што одминува времето, неколку години по завршување на пандемијата, владите, работодавачите и работниците се сѐ повеќе свесни за преминот од традиционалните кон пофлексибилни форми на работа. Придобивките од работата од дома се повеќедимензионални и за двете договор ни страни. Во такви околности, работникот може да направи подобар баланс помеѓу личниот и професионалниот живот, додека работодавачите можат да имаат корист од поголем број таленти кои ќе бидат распределени на различни географски локации, до дека заштедуваат значителни финансиски средства. Несомнено е дека континуираниот пораст на вработени кои работат од дома ќе изврши револуција во начинот на тоа каде, како и кога работат. Во моментов, за даночен третман на работата од дома, даночните власти ја при менуваат постоечката даночна регулатива врз административна основа. Сепак, докол ку владите очекуваат и имаат намера за поттикнување на работата од дома, потребно е актуелните национални и меѓународни даночни правила да ги приспособат на оваа нестандардна форма на работа. Вака, ќе се елиминираат пречките и ограничувањата за овој облик на работен ангажман, од една страна, и ќе се обезбеди и гарантира правна сигурност и предвидливост, како за работниците така и за работодавачите, од друга страна.