Ве молиме користете го овој идентификатор да го цитирате или поврзете овој запис: http://hdl.handle.net/20.500.12188/31580
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.authorMilena Apostolovska Stepanoskaen_US
dc.contributor.authorVasko Naumovskien_US
dc.contributor.authorLeposava Ognjanovskaen_US
dc.date.accessioned2024-10-08T22:28:57Z-
dc.date.available2024-10-08T22:28:57Z-
dc.date.issued2021-08-
dc.identifier.issn1409-9853-
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/20.500.12188/31580-
dc.description.abstractУлогата и позицијата на Европската Унија како глобален актер на меѓународната сцена се базираат врз тезата дека креирањето на Унијата е со цел да се стави крај на геополитиката, чие вообичаено поимање се надоврзува на сфаќањето на динамичната моќ во меѓународните односи. ЕУ промовира нов концепт на безбедност заснован на меѓузависност и пренесен суверенитет на заеднички воспоставените институции. Одржувањето на мирот на европското тло било замислено да се одвива преку економска соработка на земјите-членки што понатаму би довела до нивна меѓусебна солидарност, што се предвидува и во Шумановата декларација од 1950 година. Либералниот светски поредок по Втората светска војна се темели на мултилатерализмот, како надворешна политика што ја практикуваат повеќе актери на меѓународната сцена, врз основа на доброволна и (во суштина) институционализирана соработка регулирана со норми и принципи кои важат (во голема мера) подеднакво за сите држави-учеснички, заради заедничко соочување со споделените проблеми и предизвици.1 Како продукт на мултилатерализмот, ЕУ повеќе децении наназад ја игнорираше „политиката на моќ“ и се концентрираше на економската интеграција2, иако причините за формирањето на овој sui generis конструкт на меѓународното право се примарно од безбедносно-сигурносен карактер. Во надворешните односи, ЕУ се перципира како „мека сила“ што ги промовира демократијата и основните права потпирајќи се на инструментите на „мека моќ“, како ефективна замена за воената моќ, односно безбедносната и одбранбена политика во однос на која земјите-членки се потпираа на водството на САД во рамките на Трансатлантскиот сојуз. Со Лисабонскиот договор, ЕУ стекна меѓународен правен субјективитет, така што може да ги остварува надлежностите во надворешната политика, вклучително и да учествува во работата на меѓународните организации, во границите на овластувањата што ѝ се пренесени од страна на земјите-членки.en_US
dc.publisherKonrad Adenauer Foundation, Republic of North Macedonia Institute for Democracy “Societas Civilis”, Skopjeen_US
dc.titleДЕФИНИРАЊЕ НА УЛОГАТА НА ЕУ КАКО ГЛОБАЛЕН АКТЕР: ПРЕДИЗВИЦИ И ПЕРСПЕКТИВИen_US
dc.typeArticleen_US
item.fulltextWith Fulltext-
item.grantfulltextopen-
Appears in Collections:Faculty of Law: Journal Articles
Files in This Item:
File SizeFormat 
Politicka Misla juli 2021.pdf1.42 MBAdobe PDFView/Open
Прикажи едноставен запис

Page view(s)

38
checked on 3.5.2025

Download(s)

12
checked on 3.5.2025

Google ScholarTM

Проверете


Записите во DSpace се заштитени со авторски права, со сите права задржани, освен ако не е поинаку наведено.