ДОЗВОЛЕНОСТ НА РЕВИЗИЈА ВО ПАРНИЧНАТА ПОСТАПКА НИЗ ПРАКТИКАТA НА ВРХОВНИОТ СУД НА РЕПУБЛИКА СЕВЕРНА МАКЕДОНИЈА [ADMISSIBILITY OF SECOND APPEAL (REVISION) IN CIVIL PROCEDURE THROUGH THE PRACTICE OF THE SUPREME COURT OF REPUBLIC OF NORTH MACEDONIA]

Abstract

Во системот на македонската парнична постапка ревизијата е уредена како вонреден правен лек. Според своите карактеристики и правни својства ревизијата е несуспензивен, деволутивен, двостран, преклузивен, ограничен правен лек против правосилни одлуки донесени во втор степен. Во граѓанските предмети, ревизијата е единствениот правен лек со кој може да се иницира постапка пред Врховниот суд како највисок судски авторитет во државата. Од аспект на прашањето за дозволеност на ревизијата, таа секогаш се јавува како ограничен правен лек. Можноста за нејзино изјавување е условена првенствено од правните својства на одлуката што се побива, можните објекти на напад, претпоставките од кои зависи нејзиното изјавување како и причините поради кои може да се изјави. Иако ЗПП за означување на овој правен лек користи еден генерички поим – ревизија, според актуелниот режим на дозволеност, се прави дистинкција помеѓу два вида ревизија кои процесната теорија ги квалификува како редовна и вонредна ревизија. Постои разлика во однос на претпоставките и критериумуте од кои зависи дозволеноста на тн. редовна и тн. вонредна ревизија, при што ограничувањето е повеќекратно. Во трудот ќе бидат обработени специфичностите на актуелниот режим на дозволеност на редовната и вонредната ревизија, со осврт на ставовите што Врховниот суд, како суд од највисока инстанца ги има завземено по одделни прашања во однос на можноста за изјавување на овој правен лек.