Минералокортикоидни инхибитори во третман на рецидивантна централна серозна хориоретинопатија

Abstract

Вовед: Централна серозна хориоретинопатија (CSH) е хориоретинално заболување со серозно одлепување на неуросензорната ретина и/или ретиналниот пигментен епител. Патогенезата на заболувањето се уште не е целоснo разјаснета, односно е мултифакториелна, со вклучени бројни егзогени и ендогени фактори кои влијаат на хориоидеата и ретиналниот пигментен епител (RPE). Покачената минералокортикоидна активност е исто така предложена како најверодостојна причина за рецидивантната и хронична CSH, што е причина минералокортикоидните инхибитори да се потенцијална терапија за избор. Цел на трудот: Да се прикаже ефектот од третманот со минералокортикоидниот антагонист, Eплеренон, во серија случаи со дијагностицирана рецидивантна серозна централна хориоретинопатија, евалуирани со OCT на заден очен сегмент. Приказ на серија случаи: Прикажуваме пациенти со дијагностицирана рецидивантна централна серозна хориоретинопатија, третирани со орален минералокотикоиден антагонист, Еплеренон, последователо (CSH) во период од 3 месеци. Пациентите беа проспективно следени, во период од 6 месеци, со месечни евалуации зависно од клиничкиот наод. Кај пациентите се мереше најдобро корегирана видна острина (BCVA), беше вршен комплетен офталмолошки преглед и снимање со оптичка кохерентна томографија на заден сегмент (OCT), со мерење на централната дебелина на макулата (CMT) и на субретиналната течност (SRF). Резултати: По примениот третман во период од 3 месеци, кај сите следени пациенти дојде до подобрување на клничкиот наод, подобрување на видната острина, комплетна ресорпција на субретиналната течност и намалување на централната макуларна дебелина (CMT), како и стабилизација на состојбата во период од 6 месеци потоа. Заклучок: Примената на оралниот минералокортикоид Еплеренон во третманот на рецидивантните форми на CSH, претставува интригирачки пристап, а патофизиолошките механизми се основа за примена кај оваа група пациенти. Подобрувањето на клиничкиот наод, со намалување на SRF и CMT несомнено го оправдува третманот, но мултифакториелната патогенеза е причина за понатамошни поголеми рандомизирани клинички иследувања.